«میشله ویچفسکی»، اکنون در میانسالی به سر می برد، او مادر چند فرزند باهوش، زیبا، متکی به نفس، مؤمن و موفق است. خدای را می ستاید و شاکر است که فرزندانی چنین پاک سرشت به او هدیه شده است. وی، چند صباحی است که احساس می کند به پایان عمر خود نزدیک شده است و راه درست زندگی کردن را یافته است؛ از این رو ندایی در درون خودآگاهش او را به نشر خاطراتش فرامی خواند، حکایتی سراسر نشیب و فراز و قدم نهادنی مسخ گونه و طلبیده شده که در ظلمت و گمراهی و استیصال او را به سمت نوری فرامی خواند که روشناییش برگرفته از نور هدایت پروردگار است و... .