نقد ادبی موجب پویایی ادبیات، و پویایی ادبیات موجب سربلندی و بیداری یک ملت است. نخستین ردپای نقد ادبی را در هشت سال قبل از میلاد در کتاب حماسی هومر می بینیم، نیز در آثار ارسطو و افلاطون یا در کتاب غوک ها اثر آریستوفان. با خوانش درخت آسوریک و یا مقدمة شاهنامة ابومنصوری و یا اوایل شاهنامة فردوسی و به ویژه گفته های روشنفکرانة شخصیت هایی چون آخوندزاده، طابوف و مراغه ای در دورة اخیر، نمونه های دیگری از نقد ادبی را شاهد هستیم. کتاب حاضر در راستای معرفی نقد ادبی در ایران و جهان؛ چهره های منتقد ایران و جهان؛ سابقة نقد در ایران و جهان و انواع مکاتب ادبی اروپا به نگارش درآمده است.