حجت بن حسن در نیمه شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ ه‍.ق در سامرا زاده شد؛ او در 5 سالگی و پس از مرگ پدرش به امامت رسید. پس از درگذشت امام حسن عسکری (ع)، مهدی تنها از طریقِ چهار سفیر یا نایب با شیعیان تماس می گرفت. البته بررسی های تاریخی نشان می دهد که از آغاز، تعداد وکلا محدود به چهار تن نبوده و اصطلاح نیابتِ خاص در قرن های چهارم و پنجم هجری توسط علمای شیعه مانند شیخ طوسی و برای تبیینِ غیبت صغری ایجاد شده  است. پس از یک دوره 70 ساله - موسوم به غیبت صغری- و با مرگ «علی بن محمد سَمَری»، چهارمین نایب امام دوازدهم شیعه، بار دیگر حیرت شیعیان را فراگرفت. آن ها سرانجام در سده پنجم به تبیینی عقلی در کلامِ شیعه از غیبتِ امام دست یافتند. به  باور شیعیان، پس از دوران سفرا، شیعیان با مهدی به  طور مستقیم در ارتباط نیستند و این دوران را اصطلاحا «غیبت کبری» می نامند. پس از پایان دوره غیبت، وی با عنوان «مهدی» قیام خواهد کرد و او کسی خواهد بود که توسط وی حق و عدالت بار دیگر به پیروزی خواهد رسید. در این کتاب ابتدا کیفیت ولادت امام عصر (عج) بررسی می شود. سپس زمان تولد آن حضرت تا ایام شهادت امام حسن عسگری (ع) ترسیم می گردد. در پایان مختصری از امامت ایشان در ایام غیبت صغری بیان و به مشکلات غیبت کبری، پرداخته می شود.