تحقیقی در زمینه الگوهای رفتار با «طبیعت» (محیط‎زیست) از دیدگاه قرآن و سنت است. در این اثر ضمن بررسی چالش‎های اساسی در عرصه‎های زیست‎محیطی و بحران‎هایی که بشر امروز در این زمینه با آن روبه‎روست، به بحث درباره جهان‎بینی اسلام در زمینه نحوه برخورد با طبیعت و توجه ویژه مکتب اسلام به محیط‎زیست پرداخته شده و عدم استفاده بهینه از طبیعت و اسراف از این منظر مورد نقادی قرار گرفته است. آنگاه به لزوم تعامل انسان با جامعه (بهداشت عمومی) و تعامل او با سایر جانداران و نباتات از دیدگاه قرآن و سنت اشاره شده و جایگاه حقوقی و فقهی مباحث محیط‎زیست و قواعدی از جمله قاعده لاضرر، قاعده اتلاف، قاعده تسبیب و قاعده ملازمه که بر اساس آن‎ها باید برخورد مناسبی با طبیعت صورت گرفته و در قبال استفاده صحیح مسوولیت‎پذیر باشیم مورد تجزیه و تحلیل قرار می‎گیرد.