کیومرث صابری فومنی (1382-1320)، یکی از شخصیت های برجسته در عرصه ی مطبوعات کشور است که ایشان را پیش تر با نام مستعار "گل آقا" و در حوزه ی طنز می شناسیم. مرحوم فومنی در سال 1344 مدرک لیسانس خویش در رشته ی علوم سیاسی را از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران می گیرند و سال ها به تدریس در مدارس روستاهای مختلف استان گیلان مشغول می شوند؛ کاری که پیش از ورود به دانشگاه نیز به آن می پرداختند. صابری مدرک فوق لیسانس خویش را در سال 1357 و در رشته ی ادبیات تطبیقی دانشگاه تهران می گیرد. اما به گفته ی ایشان فعالیت های ادبی ایشان از سن چهارده سالگی، که نخستین شعرش را سروده، آغاز شده است. اما فعالیتش در حوزه ی طنز با ارسال مطالبی در سال 1340 برای مجله ی توفیق رسمیت می یابد. او به تهران می آید و همکاری اش را با مجله ی توفیق آغاز می کند. مجله ی رشد و ادب فارسی وزارت آموزش و پرورش و گل آقا از دیگر نشریاتی بود که صابری مسئولیتی در آن ها داشت. افزون بر این، یادداشت ها و مقالات ایشان در سایر نشریات کشور نیز منتشر می شد. کتاب حاضر مجموعه یادداشت هایی است که دوستان و همکاران وی درباره ی جنبه های مختلف شخصیت ایشان نگاشته اند. از جمله ی این افراد می توان به احمد پورنجاتی، موسوی گرمارودی، حسن حبیبی، رویا صدر، محمد رفیع ضیایی، و منوچهر احترامی اشاره کرد. چند یادداشت نیز از صابری آمده که عناوین آن ها عبارت اند از: "منتخبی از دوکلمه حرف حساب روزنامه ی اطلاعات"، "ارتباط معنوی و غیر معنوی فیمابین "هوت و ناسوت"، "یا ثارالله" و "دیداری با استاد خلیلی در متن غربت و آوارگی".