نویسنده در این کتاب به این پرسش پاسخ می دهد که چگونه می توان با استفاده از امکانات، ویژگی ها و تحلیل هنر نگارگری ایرانی، تأثیر این هنر در قاب پردازی بصری، ترکیب بندی و میزانسنی که امروزه در تئاتر کاربرد دارد، دست یافت؟ در این راستا ویژگی های صوری و بصری هنر نگارگری ایرانی و مشخصه های صحنه های مختلف نمایش بیان می شود و در این زمینه پیشنهاداتی جهت دستیابی به قاب پردازی بصری و به طور خاص براساس فرهنگ بومی ایران ارائه می شود.