ارتباط نیما یوشیج با فرهنگ و ادب طبری و انعکاس این خصوصیات در اشعار وی، بیش از این به وسیلة برخی از نویسندگان مورد توجه قرار گرفت. به عنوان مثال ثروتیان (1375) و طاهباز (1375) به ترتیب چنین می گویند: «زندگی چوپانی شاعر (نیما) لحظه ای او را رها نمی کند و این پروردة طبیعت سرسبز مازندران در هرجا و هر بابی سخن می گوید. کوه و جنگل و دریا ـ خواسته یا ناخواسته ـ در میان سخن او ظاهر می شود». در نوشتة او بسیاری از امکانات زبانی و بیانی به کار گرفته شده است: از گسترش کاربرد واژگان، به کار بردن واژه های محلی، نام های گیاهان، جانوران، جاها و هم چنین به کارگیری واژه های کهن و پیشینه دار و ساختن تلفیقات تازه و مهم تر از همه تغییر در نحوه و ساختار جمله و عدول از زبان رسمی پایتخت که گاهی با عنایت به ویژگی های دستوری زبان طبری است». هدف از نگارش تحقیق حاضر، بررسی موانع اجرایی، اداری، اعتباری، آموزشی، علمی ـ ارتباطی مشارکت معلمان در گسترش فرهنگ و ادبیات عامه و اشعار نیما یوشیج در مدارس مازندران است.