کمتر جوانی مانند«عمربن عبدالعزیز بن عبدالملک بن مروان بن حکم بن ابی العاص بن امیه بن عبدشمس ین عبد مناف» از روزی های پاک دنیا بهره مند گردیده است، ولی هنگامی که خلافت به او رسید ناگهان شاهزاده رفاه طلب تبدیل به زاهدی ژنده پوش شد که سرشار از احساس مسوولیت برای برپایی عدل و احسان به مردم شده بود. به همین دلیل خاندانش از سرسخت ترین دشمنانش گردیدند و نگذاشتند که خلافتش به طول انجامد. عمربن عبدالعزیز تنها سی ماه خلافت کرد و هنوز چهل سال نداشت که شهید راه عدل و احسان گردید. در این مجلد به گوشه ای از زندگی عمربن عبدالعزیز، صفات اخلاقی او و خدماتی که به اسلام و امت خود نمود، اشاره شده است.