در آغاز کتاب، مطالبی درباره  اهمیت، جایگاه و کارکرد نقد درج شده، سپس نقد و تفسیری بر این فیلم ها نگاشته شده است: "هامون/ مهرجویی"، "سرب/ کیمیایی"، "مادر/ حاتمی"، "کلوزآپ/ کیارستمی"، "نوبت عاشقی/ مخملباف"، "مسافران/ بیضایی"، "برج مینو/ حاتمی کیا"، "بچه های بد/ داودنژاد"، "خانه ای روی آب/ فرمان آرا"، "بچه های آسمان/ مجیدی". در آغاز آمده است: ".... کار منتقد این است که مستقل از هیاهو و سیل تحسین ها و جوایز، در جست و جوی حقیقت باشد و نگذارد سرخودش و تماشاگر کلاه برود و بدلی را به جای اصل بگیرد. منتقد به نوعی وکیل مدافع تماشاگر است؛ قاضی نیز هست. نقد، همان گونه که از عنوانش ـ نقد ـ پیداست، باید "نقد" باشد، نه نسیه، اثر تا وقتی نقد نشود نسیه است. با نقد است که "نقد" می شود و قابل استفاده. نقد به معنی سره و ناسره کردن است، اصل را از بدل تمیز دادن، و محک زدن است. و سرانجام داوری، اما داوری بی ملاحظات رنگارنگ. نقد، بخشی از فرآیند دیدن است. ضد نقد، ضد دیدن است. و ضد مخاطب. در تحلیل آخر، نقد، نگاه کردن را به دیدن ارتقا می دهد و دریافت کردن و به لذت ناشی از آن".