سونات یا در واقع همان سوناتا (Sonata) برگرفته از فعل ایتالیایی (Sonare) به معنی نواختن یکساز، فرمی سازی است که دارای چندین بخش با خصوصیات متفاوت میباشد که برای یک یا دو ساز نوشته میشود. در ایتالیا از پایان قرن شانزدهم کلمه سوناتا به قطعاتی اطلاق میگردید که هدف آنها شخصیت بخشیدن به سازهای آرشهای بود. در سال 1750 بود که آهنگسازان و از میان آنها کارل فلیپ باخ فرم سونات را پابرجا نمود و بعدها به صورت برجستهتر توسط هایدن، موتسارت و بتهوون ارائه گردید.