در طول تاریخ، کشورهای استعمارگر همیشه در کشورهای مختلف گماشتگانی داشته اند که به نفع کشور تابعة خود فعالیت می کرده اند. از جملة این فعالیت ها فرقه سازی و تفرقه افکنی استعمار در میان کشورهای اسلامی است. کتاب حاضر بحثی است دربارة فرقه های بابیت و بهائیت که در سال 1333 با عنوان «کتاب الرد علی البهائیه» منتشر شده است. این کتاب رساله ای است که در رد دعاوی علی محمد شیرازی و حسینعلی نوری، آورندگان مسلک های بابیت و بهائیت تالیف شده است و دو بخش دارد: بخش نخست مقدمه گونه ای است شامل آشنایی با تاریخ استعمار در ایران و کشورهای اسلامی؛ و بخش دوم متن «کتاب الرد علی البابیه و البهائیه» است که با زبانی نسبتا قدیمی و در دوازده فصل نگاشته شده و حاوی دلایلی بر رد عقاید بابیت و بهائیت است. از جمله عنوان های فصل های کتاب می توان به موارد زیر اشاره کرد: در ابطال استدلالات بابیه و بهائیه به اخبار و آثار، در ابطال طریقة آنها، و در ابطال این طریقة باطله به این که لابد ناسخ باید اکمل از منسوخ باشد.