کتاب حاضر، به بیان مبانی و خاستگاه اجتماعی شورش های بابیه در ایران طی سال های 1264 تا 1269 می پردازد. شورش هایی که در زمان «ناصرالدین شاه قاجار» بخش هایی از ممالک محروسه ایران را در برگرفت و سرانجام به ترور نافرجام پادشاه قاجار انجامید. عموم تروریست های بابی دستگیر و به فجیع ترین وضع مجازات شدند و تعدادی نیز با وساطت برخی از دولتمردان، ازجمله «آقاخان نوری»، جان به سلامت بردند و به امپراتوری عثمانی تبعید شدند. مؤلف بیان می دارد که یکی از وقایع عصر «محمدشاه» و «ناصرالدین شاه قاجار»، ظهور و تداوم جریان بابی گری است.