تصمیم گیری ها برای به کارگیری صنایع جدید در ایران، از اوایل دورة قاجار شروع شد. روند سیاستگذاری در طول این دوره، با فراز و نشیب هایی همراه بود. با روی کار آمدن پهلوی اول، روند صنعتی شدن ایران وارد مرحلة جدیدی شد. در اولین مرحله، دولت، مراکز و نهادهایی همچون ادارة کل طرق و شوارع، صناعت و معادن را در راستای برنامه ریزی صنعتی تشکیل داد تا در کنار مقام سلطنت، دربار، مجلس شورای ملی و هیئت وزیران به اتخاذ سیاست های صنعتی بپردازند. همچنین مطابق با بسیاری از نیازهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه به اتخاذ برنامه های صنعتی در قالب قوانین، مقررات، اساسنامه، نظامنامه و متحدالمآل (= بخشنامه) پرداخت. نگارنده در کتاب حاضر در هشت فصل، نهادهای سیاستگذاری و اجرایی و همچنین مهم ترین برنامه ها و سیاست های صنعتی دورة رضاشاه را تشریح می کند.