پژوهشی در مورد تطبیق قواعد مختلف فقهی و بیان کارکردهای این قواعد در تبیین احکام شرعی است. در این اثر به بحث ابعاد مختلف دو قاعده فقهی به نام های قواعد میسور و نفی سبیل و تطبیق آن بر مسائل مختلف فقهی پرداخته شده و موارد استعمال این دو قاعده در فقه شیعه امامیه بررسی شده است. نویسنده نخست کلیاتی از قواعد فقهی و مفهوم آن ها ارایه نموده و مشهورترین قواعد فقهی را به صورت اجمالی معرفی نموده است. آن گاه به شرح مفاد قاعده میسور پرداخته و ادله شرعی و مستندات فقهی و روایی این قاعده را استخراج نموده است. در ادامه وی به موارد کاربرد قاعده میسور اشاره کرده و استعمال این قاعده توسط فقهای امامیه را در مورد مسائلی مانند: خصال کفاره روزه، احکام میت، وضو، غسل، طهارت و نجاست، نماز و ... بیان کرده است. در ادامه به تبیین قاعده نفی سبیل پرداخته و ضمن بیان ادله و مستندات شرعی این قاعده به بیان موارد کاربرد آن در مربوط به حکومت، حج، جهاد، وقف، وصیت، ارث، ازدواج و ... را بررسی نموده است. در بخش دیگری از این نوشتار نویسنده به مقایسه دیدگاه های فقهی شیعه امامیه با فقهای فقه چهارگانه اهل سنت در مورد این دو قاعده فقهی پرداخته است.