در این کتاب با مردی مواجه می شویم که درصدد است همه تلخی شرنگی را که چشیده است سر بیچاره  ما تلافی کند و در این میان خود دچار شرارمی عشقی می شود که معتقد است زن تقدیم او می کند. زن مهربان، که در دنبال چیزی است که سرنوشت از او دریغ داشته است، هستی خود را به پای مرد می ریزد و مرد توجهی نمی کند و دل زن را درهم می شوند، اما دل مرد نیز در این کشاکش درهم شکسته می شود. از همین روی در این کتاب خواننده، ازنظر گاه داستایوسکی، برای مورین و کاترین نه محکومیتی می تواند یافت و نه تجلیلی. این دو تن راهی از زندگی را برگزیده بودند که، خوب و بد، به رفتن یا زیستن می ارزیده است.