"[نویسنده] در این کتاب دیدی انتقادآمیز نسبت به جامعه ی خود دارد، و با طنزی خاص و بیشتر تلخ یا سیاه به تحلیل شخصیت قهرمانانش می پردازد و تضادهای شدید روحی و شخصیتی را به صورت اموری عادی و متعارف مطرح می سازد. در پرداخت طنز آمیز و انتقادی شخصیت ها و مکان ها و رفتارها یادآور "گوگول"، خصوصا در کتاب "بردگان مرده"، و در تحلیل روانی و توصیف احساسات ودلهره ها و بیم و هراس های انسانی یادآور "داستایوفسکی" در"جنایت و مکافات" است. "راث" در این کتاب مشکل نژادی و مساله ی سیاه بودن را در جامعه ی خود از زاویه ی واکنشی انفعالی به صورت فرار از مساله یا گریز از واقعیت، به بهایی گزاف و بی حاصل در کنار زنده کردن مسائل فراموش شده ای هم چون جنگ ویتنام، یا بهتر است گفته شود قربانیان فراموش شده ی آن جنگ [یا هر جنگ دیگری] مطرح می سازد".