«نه مخلوق است آن کو گشت واصل/نگوید این سخن را مرد کامل»

گلشن راز یکی از زیباترین و دلکش‌ترین منظومه‌های عرفانی به زبان فارسی است. شیخ محمود شبستری گلشن‌راز را طی مدت زمان بسیار کوتاهی سروده‌ است. و گویا پیش از این، همانطور که خود می‌گوید چند اهل شاعری نیز نبوده است.
باری، گلشن‌راز به صورت پرسش و پاسخ مرتب شده است. شیخ در این رساله به پرسش‌هایی صوفیانه از قبیل چیستی خود، نسبت هستی و خدا، سیر و سلوک، معنای رخ و بت و زلف و خال و لب و مانند آن، و برخی مسائل دیگر می‌پردازد. 
اگر چه حجم رساله کم است، مطالب بسیار عمیق و دقیقی دارد.
بسیاری شبستری را ذیل ابن عربی خوانش می‌کنند، البته این خوانش مخالفانی همچون استاد پورجوادی دارد.
گلشن راز شرح‌های بسیاری دارد که مشهور ترین‌شان شرح لاهیجی است، لاهیجی از مریدان سید محمد نوربخش، ر
قطب طریقت نوربخشیه بود.
گلشن راز چندین بار به انگلیسی هم ترجمه شده است، پیشنهاد می‌کنم ترجمه‌ی وینفیلد را، با آنکه برای حدود دویست سال پیش است، ببینید.
مقالات و کتاب‌های بسیاری درباره‌ی شبستری و گلشن راز به نگارش درآمده است. 
در فارسی دستکم دو کتاب نسبتا خوب درباره‌ی شبستری داریم که هر دو را استاد صمد موحد تألیف کرده اند.
مرحوم پروفسور لویزن هم تحقیقاتی درباب گلشن راز دارند.

خسته شدم، شب بخیر!