«عبور از بندهاى پنهان» براستى داستانِ گذشتن از تارهایى است که بى‏دلیل و با دلیل به دور آدم تنیده مى‏شود و روز به روز بیشتر از قبل گرفتارش مى‏کند: هر روز سخت‏تر و دست و پاگیرتر از دیروز. و هنگامى که مى‏خواهى از اسارت‏شان رها شوى، دیگر آن اندازه دیر شده که نه شخص را یاراى چنین کارى است و نه دیگران به راحتى اجازه‏اش را مى‏دهند.
روایتِ قصه توسط نویسنده به خوبى بیان شده و گوشه‏اى از همین بندها را براى خواننده خود مى‏نمایاند و قهرمانِ داستانش را بر حسب ناگزیرى‏ها به انتخاب وامیدارد. انتخابى که هر یک از ما در آن لحظه، به سختى مى‏توانیم تصمیم درست درباره‏اش بگیریم و شاید مثل بسیارى دیگر از افراد، تن دهیم به ماندن در بندهاى زندگى و سوختن و ساختن! زیرا که گذشتن، کارِ هر کس نیست و دلى دریایى مى‏طلبد.