بیشتر شعرهای بوکوفسکی که در زمان حیاتش منتشر شد تصویر زندگی رها و بی بند و بار هنرمندی بود که هیچ کدام از محدودیت های ارزش جامعه را نمی پذیرد. اما او در شعرهای این مجموعه نگاهی آرام تر و نرم تر به زندگی دارد. گویا خشمی که در اثر ناملایمات اجتماعی و کودکی دشوارش در وجودش جمع شده بوده همه ابراز شده و دیگر جایی برای فریاد کشیدن ندارد.
در 72 سالگی این فکر احمقانه را دارم که با آرامش در میانه خواب خواهم مرد. اما خدایان نقشه های خود را دارند. زیر دستگاه می نشینم داغون، نیم زنده هنوز در جستجوی الهام