این یک قصه هزل آمیز است.پر از مطایبه و سخره.
قصه ای است درباره سازمان ملل:آدم هایش،اهدافش،راهکارهایش و عملکردهایش.
به نوعی افشارگری است و در نتیجه خنده دار.
کتاب پر است از استعاره،و خواندنش دقت می طلبد.
اگر صحنه های کتاب را که بسیار به تصویر نزدیک اند،در نظر آورید حتما به هنگام خواندن کتاب مدام لبخند به لب خواهید داشت.
خواندنش در این روزگار مغتنم است.