«صدرالدین عینی»، از بزرگ ترین نویسندگان فارسی زبان آسیای مرکزی در نیمه نخست سده بیستم میلادی به شمار می آید. از مهم ترین آثار او که از سرآمدان ادبیات شوروی تاجیک است می توان به «داخونده»، «غلامان» و ... اشاره کرد. در این کتاب نمونه هایی از سروده ها و مقالات صدرالدین عینی که در روزنامه و مجلات گوناگون از سال 1919 تا 1948 به چاپ رسیده، ارائه می شود.