نویسنده در کتاب معنا و مفهوم گل نیلوفر را در چهار تمدن هندو، بودیزم، ایران باستان و مصر باستان تبیین می کند. بر این اساس، وی "از تولد برهما در میان گلبرگ های لوتوس بر اساس متون "پوراناما" و "مهابهامات" بحث خود را آغاز و سپس با تاملی حکمی در معنا و مفهوم نیلوفر در "اپاینشادها" سعی کرده است تجلیات این تولد شگفت را در هنر هندو بازنماید. در گام دوم، این مقاله به پی جویی نیلوفر در مشربی پرداخته است که برگزیده دانش مفتخر به هم ذاتی با نیلوفر است و لقبی هم چون "پانی مادما" یا "گوهری در لوتوس دارد" (بودا) مادر او با نیلوفر سپید بارگرفت و خود نیز چون در بدو تولد اولین گام ها را برزمین نهاد در زیر گام هایش نیلوفر رویید. به همین دلیل در این مشرف، هیچ اثر هنری (از استوپا گرفته تا ماندالا) را نمی توان یافت که به نحوی از نیلوفر را باز ننمایاند. در آیین ایرانیان نیز "نیلوفر" گل نور و آب و ظهور است که با مهر و ناهید ارتباطی ناگسستنی دارد. بر اساس "بندهش" نیلوفر گل آناهیتا (ایزد آب) است و بر اساس اسطوره ها "مهر" تولدی بر هماگون از آب و نیلوفر دارد. این گل در آیین زرتشتی حامل نطفه ی مقدس زرتشت و منجیان پس از او در دریاچه ی کیانسه است. این مقاله، جایگاه آیینی و اسطوره ای نیلوفر و تجلی آن در معماری، فرش (نقوش هراتی) و نقوش تزئیینی هنر ایرانی (به ویژه تحت جمشید) را مورد بحث و بررسی قرار داده و نسبت تاثیر و تاثر آن با هنرمند را نیز تحلیل و تشریح کرده است و چون برخی تئوری ها بیانگر آنند که نیلوفرهای باژگون در زیر ستون های تحت جمشید، مبدا و منشایی مصری و بین النهرینی دارند، نیلوفر در آیین و معماری و هنر مصریان نیز به همراه مبانی حکمی درخت باژگون در آرای اسطوره شناسان بزرگی چون "الیاده" و "یونگ" مورد تامل قرار گرفته است".