عاشق شدن ربطی به مدت زمان ندارد بلکه به پیشرفت عاطفی مربوط است، پیشرفتی مرحله به مرحله در وضعیت دقیقا مناسب. اگر افراد عاشق شدن، مراحل مربوطه و چگونگی شناختن و تنظیم مناسب مراحل را درک کنند، قطعا می توانند در 90 دقیقه یا کمتر شخص مناسب را پیدا کنند. پژوهشگری به نام دکتر «آرتور آرون»، این امر را از راه آزمایش هایی که در دانشگاه کالیفرنیا انجام داد ثابت کرد. او یک مرد و زن را که قبلا هرگز یک دیگر را ملاقات نکرده بودند برای 90 دقیقه در یک اتاق قرار داد و به هریک از آنها گفت که فرد دیگر به او علاقه مند است. ضمن دادن آموزش به آنها در طول مدت آزمایش از آنها خواسته می شد 2 دقیقه بدون این که حرف بزنند به چشم های یک دیگر نگاه کنند. در پایان آزمایش آنها از درهای جداگانه خارج شدند. بسیاری از زوج های مورد آزمایش خیلی زود با هم ازدواج کردند. به نظر نگارنده با توجه به این آزمایش ها 90 دقیقه آن قدر طولانی است که فرد و طرف مقابل او برای به دست آوردن یک احساس قوی برای هم ساز کردن و تعمق لازم در آن، فرصت کافی داشته باشند. از این رو راهکارهای عاشق شدن در مدت زمان اندک را در سه بخش شرح داده است. نگارنده اولین قدم برای عاشق شدن را شناخت خود و یافتن کسی که آنها را کامل می کند دانسته و در مرحلة دوم از مخاطب می خواهد که مهارت های مردمی خود را به خوبی هماهنگ کنند و آمادة ایجاد ارتباط باشند. در آخر از ارتباط به سوی صمیمیت و عشق در 90 دقیقه حرکت کند.