نویسنده در این داستان تخیلی، خاطرات خود را از زندگی در کتابخانه ی ابر برجی بازگو کرده و طی آن خاطرنشان می سازد که زندگی در این شرایط، به رغم برخورداری انسان ها از رفاه نسبی و عمر طولانی، باعث کم رنگ شدن جلوه های انسانی می شود. به تصریح وی، "در این کتابخانه من و دو همکارم، وظیفه ی نگهداری و صدور مجوز استفاده از اطلاعات را برعهده داشتیم. با پیشرفت فن آوری از ده ها سال قبل، شغل کتابداری تبدیل به شغل کتابخانه داری شده بود. دیگر ما کتاب های چاپ شده روی کاغذ را نگهداری نمی کردیم، بلکه تمام اطلاعات و دانش روز، روی لوح فشرده نگهداری می شد و کتابخانه دار، مسئول نگهداری این اطلاعات و تجهیزات فنی کتابخانه بود. برای انجام خدمات متفرقه، چند روبات کوچک در کتابخانه به کار گرفته می شوند. آن ها کارهای نظافتی و جا به جایی مخازن اطلاعاتی را به عهده داشتند و یک انسان درجه ی دو نیز به عنوان همکار این روبات ها، آن ها را یاری می داد". از جمله ویژگی های این مرکز اطلاعاتی که نویسنده به آن ها اشاره می کند، عبارت اند از: مجاز بودن افراد به مطالعه فقط در زمینه ی تخصصی کار و فعالیت خود، استفاده از هولوگرام ها (انسان های سه بعدی که از گذشته ی انسان ها باخبر هستند و می توانند ساعت ها در رابطه با مسائل شخصی دیگران، طرف گفت و گو قرار گیرند، و مقررات خاص حفاظت و تربیت کودکان.