آکادمی نوبل در 2012 اعلام کرد که این جایزه را به دلیل ((واقع گرایی و هم آلود آمیخته با داستان های عامیانه و تاریخی در آثار مو یان)) به این نویسنده برجسته چینی اهدا می کند. رمان طاقت زندگی و مرگم نیست مصداق عینی این توصیف آکادمی نوبل است. مو یان در این اثر ستوده شده که در بعضی صفحات به رئالیسم جادویی نزدیک می شود، داستان یک زمین دار را در دوره جنبش اصلاحات ارضی چین روایت می کند. او پس از مرگ در هیئت حیوانات مختلف و سرانجام آدمی حلول می یابد و جامعه کمونیستی چین را با طنزی دلنشین به سخره می گیرد. منتقدین سرشناس، طاقت زندگی و مرگم نیست را تریسترام شندی نوشته لارنس استرن مقایسه کرده اند.