و من چون نمیتونم پست بذارم داستان پرستاری خواندنم را روی یکی از کتابهای پرستاری یادداشت می نویسم . 
وقتی ترم یک پرستاری بودیم اکثر استادامون در اولین جلسه کلاس بهون میگفتند : شما برای پرستاری انتخاب شده اید و این انتخاب مبارکتون باشه!!!
و من متوجه این حرف نمیشدم .
و وقتی وارد بالین شدیم و به اصطلاح روپوش سفید پرستاری برتن کردیم چقدر خوشحال بودیم بی آنکه آگاه به شیفت های سنگین و طاقت فرسا باشیم .
و در بالین  ما شاهد تصادفی های ناگوار شاهد دردهای شدید سنگ کلیوی شاهد خون ریزی های شدید بارداری شاهد خودکشی ها و حلق اویز ها شاهد آنومالی های جنینی شاهد بارداری های پرخطر شاهد چاقو کشی ها شاهد بیماری افسردگی شاهد اسکیزوفرن ها شاهد مانیا ها شاهد فلج مغزی ها شاهد تشنج های بچه ها و گریه های مادران شاهد سکته های حاد قلبی شاهد ناله های کودکان سرطانی شاهد درد های کودکان بیمار شاهد چاقوکشی به کادر درمان شاهد قطع شدن اندام های یک انسان شدیم. 
و 
شاهد شادی مادری که بچه اش  به دنیا آمده بود.
شاهد احیای قلبی ریوی های موفق شدیم .
شاهد برگشت جان پدر خانواده شدیم .
و این یعنی من انتخاب شده ی پرستاری بودم .