کتاب حاضر با موضوع نقد و تفسیر تاریخ نویسی اسلامی ایران، با این هدف تألیف شده تا ناگفته ها و تناقضاتی که در تاریخ و تاریخ پژوهی وجود دارد را تبیین کند. متون تاریخی اغلب رویدادی تاریخی را گزارش کرده اند ولی متن و گزارش کار آن ها اختلافات و تناقضات بسیاری دارد. مسئله اصلی این پژوهش این است که رویکردها و تعاریف مختلف تاریخ و تاریخ پژوهی را بررسی کند تا مبانی و علت های تناقضات تاریخی روشن شود. در این کتاب در ابتدا به بررسی مفهوم تاریخ و رویکردهای تاریخ نگاری غرب می پردازد، سپس مهم ترین رویکرد و آسیب شناسی تاریخ نگاری اسلامی ایرانی را، با شرح مهم ترین آسیب ها و رویکردهای روش شناختی و آسیب شناسی محتوایی ارائه می دهد.