نقد و بحث از انسان در تاریخ فلسفه همیشه مورد توجه فلاسفه و دانشمندان بوده و تحلیل های گوناگون در این زمینه عرضه شده است. اما در دوران جدید این بحث به اوج اهمیت خود رسیده است و پیدایش انسان شناسی فلسفی در این دوران و اهمیتی که فیلسوفان جدید برای این بحث قایلند ضرورت توجه به این رشتۀ فلسفی را نشان می دهد. چرا که پایۀ مباحث جدید درحوزه های علمی، فرهنگی، اجتماعی، تربیتی، حقوقی و سیاسی دوران ما همین بحث انسان شناسی و تعیین موضع در این زمینه است. نگارنده در کتاب حاضر دیدگاه فلسفی ملاصدرا، حکیم و فیلسوف قرن ۱۰ هـ . ق دربارۀ انسان را بررسی و مبحث سوبژکتیو انسان: آگاهی و فعل، فعل و ماهیت انسان، ارادۀ انسانی و واقعیت بخشیدن به خود و تعالی انسان را مطرح کرده است.