«میرزا محمدعلی»، معروف به صائب تبریزی، از شاعران بنام ایران در سده یازدهم هجری است. سبک سخن صائب هندی است که در اواخر دوره تیموری در شعر فارسیی پیدا شد و در تمام دوره صفویه در ایران معمول شد. این سبک در مقابل سبک عراقی و خراسانی پدید آمد و شعرا بیشتر به اوهام و افکار دقیق متوجه شدند و از عامل مادی دور شدند. سبک هندی تا آغاز دوره زندیه در ایران و هندوستان رواج داشت. نویسنده در اثر پیش رو به شرح زندگی، احوال، معرفی آثار و سبک صائب تبریزی پرداخته است. در این اثر همچنین گزیده ای از اشعار صائب نیز گردآوری شده است.