«به نام خدا»
سال ۹۹ بود، در اوج همه گیری کرونا که همه نگران زندگیشان بودند
، من نگران از بین رفتن تعلیماتی بودم که دسترنج دو دهه تلاش سخت و طاقت فرسا خودم و زحمت اساتید گران قدرم بود
من کاراته را یک ورزش نمیدیدم...بلکه با آن زندگی میکردم و همیشه سعی میکردم آموزه های سلحشورانه کوبودو را عملی کنم
اما در این مقطع حس کردم اگر این آموزه هارا ننویسم و ثبت نکنم
آنها به فراموشی سپرده میشوند»
این داستان نگارش این کتاب توسط استاد بنده بود که برایمان تعریف کرد
این کتاب پژوهش و آموزه ای به نظیر است که تألیف شده ولی گرد آوری موضوعی اش دارای اشکال است که ای کاش توسط یک نویسنده بازنویسی میشد...