کتاب حاضر، چارچوبی بومی و درعین حال بین المللی برای سنجش عملکرد و آثار سیاست فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران طراحی می کند. توجه به مبانی نظری و پیش فرض های محتمل در تولید چارچوب های سنجش فرهنگی، به معنی توجه به فلسفه فرهنگ و انسان شناسی فرهنگی؛ رویکردهای سیاست فرهنگی؛ اتخاذ روش شناسی متناسب و همچنین در نظر گرفتن محدودیت روشی تجربه های پیشین در تولید شاخص های فرهنگی، از ویژگی های این مجموعه است که آن را از سایر مطالعات مشابه، متفاوت می کند.