جلد اول از رمان«جاده جنگ»، آنگونه آغاز شد که تیمور و همسرش تاجی به بینالود آمدند. آغاز جلد پنجم هم با تیمور و تاجی است؛ تاجی کابوس غریبی دیده و پریشان احوال است. اما تیمور افکار دیگری در سر دارد؛ او محلی که دوست سابقش رضا 20 تن شکر را در آب حل کرده بوده، کشف کرده و به روس ها لو داده است. حالا هم انتظار دارد که رضا به آن جا برود و دستگیر شود.
همین اتفاق هم می افتد یعنی رضا و سروان بهرامی به سمت حوض آب در حرکتند؛ اما رضا می فهمد که روس ها در کمین شان هستند و هر دو به رودخانه می زنند. بعد هم گل مراد به یاری شان می آید و نجات پیدا می کنند.
عالیه همسر رضا باردار است و این موقعیت پراضطراب، برایشان آزار دهنده شده است؛ چون پتروویچ و تیمور همچنان در حال نقشه و توطئه برای دستگیری مرگان و رضا هستند. مرگان همان تیرانداز مرموز و غایبی است که در جلدهای پیشین رمان، نقش اساسی داشته است.
در ادامه ماجرا، تاجی ناگهان مردی بلندقد و شولاپوش را در قدمگاه بینالود می بیند. بر اثر دعای مرد، یک روشنایی سبزرنگ و چشم نواز از بقعه پرتوافشانی می کند. حالا شولاپوش در گاراژ الوند دیده می شود. بعد پیش سرهنگ افشار می رود و خودش را سرگرد اسفندیاری معرفی می کند. سرهنگ با شگفتی می گوید که او باید مرده باشد! شولاپوش حرف های مبهم و عجیبی می زند و سرهنگ را در حیرت می گذارد و می رود. سپس با تار زن مرموزی روبه رو می شود که او را به خوبی می شناسد. از سویی دیگر، رضا برای رسیدن به همسر باردارش دست به کارهای غریبی می زند.  نهایتا هم مجبور می شود از طریق خانه زن  آقا ـ پیرزن قابله ـ به خانه ای برود که عالیه در آن جا بوده؛ اما بعد از این همه مرارت، خانه را خالی می بیند ....
حالا شولاپوش به چنگ سرهنگ پتروویچ افتاده است و وقتی ازدستورات سرهنگ سرپیچی می کند، پتروویچ به رویش اسلحه می کشد؛ اما درست در لحظه شلیک، تیری به انگشت و ماشه تفنگش می خورد. در ادمه اتفاقات غریب رمان، یک اسب با تجهیزات کامل نظامی خودش به سراغ شولاپوش می آید و او را به سمت ایل گل مراد رهنمون می کند.
جلد پنجم رمان «جاده جنگ» آن جا تمام می شود که شولاپوش سوار بر اسب، به بقعه چشم دوخته است...