کتاب نوشته‌ی یک نویسنده زن بود که ادعا می‌کرد منظومه لیلی و مجنون رو به شهر نو آورده
ولی معلوم بود بیشتر به دنبال یک بستری برای دیده شدن خودشه.
خیلی جاها وسط داستان گریز میزد به زندگی شخصی خودش
و یک سری اتفاق‌ها رو قدری که می‌خواست (و  شاید میتونست توشون قربانی باشه) روایت می‌کرد
یک عالمه تحلیل شخصی هم ریخته بود وسط این داستان.

آخر کتاب هم نزدیک ۵۰ صفحه تعریف و تمجید و نقد و نامه‌های روی کتابش رو چاپ کرده بود
و به نظر من که: بیخیال!