«هزاران سلام و تحیت و زمین‌بوس و خدمت و مرحمت  و آفرین و ثنا، از این دوست‌دار مخلص و یار مشفق بدان دوست دشمن‌شده و آشنای بیگانه‌گشته باد که دی چشمش بی‌دیدار من روشن نمی‌شد و امروز روی ما همی نتواند دید و پار جز کام ما نجست و امسال آواز ما نتواند شنید و بی‌حضور ما زندگانی او نا‌خوش بود و اکنون در «عین» جفا همی‌گوید:« دی بی‌منت ای دوست نمی‌بود قرار/ وامروز به کوی تو نمی‌یابم بار/ در کوی تو های‌های می‌کردم پار/ وامسال به های‌های می‌گریم زاد»
قسمتی بود از صفحۀ 256 کتاب. کتاب متن 100 نامۀ عاشقانه‌است در موضوعات و حالات مختلف عشق! باقی‌مانده از سال 685 ه.ق. یعنی حدود 760 سال پیش! من نمی‌دانم این نامه‌ها چقدر اصالت دارند. نمی‌دانم نویسندۀ نامه‌ها وقتی همین چند جملۀ اول این متن را می‌نوشته آیا اشکی به یاد شاهد عهد ماضی فشانده یا نه؟ با توجه به مقدمۀ کتاب به نظر می‌آید قصد آموزش هم در کار بوده. من حتی مطمئن نیستم که «تجربه» باعث اصالت باشد اما می‌توانم همینقدر بگویم که متن‌ نامه‌ها بسیار قوی و دلنشین است. چند سالی‌ست که با این کتاب درگیرم. هنوز هم نمی‌دانم که آیا این کتاب را از اول تا به آخر یک‌بار خوانده‌ام یا نه؟!  تدریجاً و جرعه‌جرعه می‌نوشم.  
گمان هم نکنید که همۀ نامه‌هاش نامۀ «من به فدایت شوم» است! خودِ «سیفی نشابوری» در مقدمۀ کتابش می‌گوید: « ... اما اگر معشوق بدخو بود و بلعجبی و بی‌وفایی و نامردی کند روا بود به طریق طعنه و توبیخ و تهدید و تخویف پیش رفتن و باشد که آن معنی سودمند بود از بهر آنکه بعضی از مردمان باشند که ایشان را به عنف بِه به دست توان آورد که به لطف!»  
 و اما یک ویژگی مهم! دم استاد جواد بشری گرم که این متن را چاپ کرد. خصوصا به این صورت. کتاب به صورت نسخه‌برگردان چاپ شده‌است و عکسی! حقا که سر و کله زدن با خط کاتب کیف می‌دهد و حس می‌کنی برگشته‌ای به همان 700 سال قبل. هم‌ آشنائی مختصری با نسخ خطی می‌دهد و هم تمرینی‌ است برای کسی که می‌خواهد بعداً تخصصی‌تر وارد دنیای نسخ خطی شود.
عکسی از صفحات کتاب: https://s6.uupload.ir/files/photo_2022-09-05_22-52-31_ip3b.jpg