وقتی فروپاشی همه چیز شروع شد، زلزله ها جهان را از هم باز کردند و آتش فشان هایی که مدت ها خاموش بودند کش و قوس آمدند، خمیازه کشیدند و منفجر شدند، کلیساها (مساجد، معابد) سقوط کردند. زلزله نه تنها ساختمان فیزیکی شان را، بلکه نهادشان راهم با خاک یکسان کرد. در این فضا یتهی، فرانسیسکو فرکال قدم بیرون نهاد؛ ریاضیدانی شیلیایی که فرمول توضیح عالم هستی را کشف کرد. فرمول، مانند خود عالم هستی، بی نهایت بود و این فکر که فرمول نهایتی ندارد و شاید، در نتیجه، انسان نیز نهایتی ندارد، همان چیزی بود که جهان نیاز داشت.