جامعه شناسی یکی از اصلی ترین رشته های علوم اجتماعی در ایران از بدو شکل گیری و توسعه اش در معرض چالش های اساسی قرار گرفته است. سخن از چالش هایی چون «بحرانی بودن» ، «ناکار آمدی» ، «مشکلات ساختاری و سازمانی» و در نهایت «پایان جامعه شناسی» موجب شده است  تا درک روشنی از نحو ظهور و توسعه و مشکلات آن فراهم نشود. در حالی که شواهد متعدد نشان از اثر گذاری این علم در فهم تحولات اجتماعی و فرهنگی از یک طرف و سامان اجتماعی و فرهنگی از طرف دیگر دارند. بدین لحاظ میتوان مدعی شد که جامعه شناسی علمی است متعمامل با نظام اجتماعی که در مسیر حرکت از ساحت و بسیط و تک ساحتی به پیچیده و محوری دچار مجموعه ای از رنج ها شده است.. این رنج ها ریشه در نحوه ظهور و توسعه، مناسبات درونی آن، نوع رابطه اش با نظام سیاسی و فرهنگی، و نحوه برخورد و داوری اصحاب علوم ومعارف دیگری چون فلسفه، روان شناسی، علوم سیاسی، ایدئولوژی ها و... دارد. هریک از این حوزه ها و فضاها رنج و غم و مشقت متفاوتی برای جامعه شناسی به ارمغان آورده اند. در این کتاب سعی شده است تا ضمن اشاره به این رنج ها و نحوه اثر گذاری شان بر کالبد کلی جامعه شناسی، امکان های خروج و سامان دهی آن مورد مداقه قرار گیرد.