خب لازمه ی هر نقدیه که اول درمورد نویسنده صحبت کنه بعد خود کتاب و بعد درمورد نظرهایی که در رابطه باهاش داده شده . توی این کتاب هم این نکته رعایت شده بود. من بخشی رو که مثل قصه ی گن جی، بخشی از  متن کتاب رو گذاشته بود دوست داشتم و واقعا با اینکه ( اگر اشتباه نکنم) خلاصه بود خیلی پسندیدم و لذت بردم و از نظرم واجب شد که برم و کتاب زوال رو که داستان خواهر و برادر اشر هست رو بخونم .
حالا که دارم فکر میکنم این نکته که در بالا گفتم در جولیوس قیصر نیز بود ولی زیاد متوجه ش نبودم . 
پ.ن: دوستانی که امکان داره  از من انتظار نقد کامل از این کتاب داشته باشم و ایراداتی رو ازش بگیرم جواب کاملا واضحه . این موضوع به یک عامل  کاملا ساده اشاره داره:  من کتاب اصلی رو خونده باشم تا بتونم چیزهایی رو اضافه کنم در یاداشتم برای اون کتاب نقد .پس اگه کتاب رو نخونده باشم واقعا و ایراد بیخود بگیرم اصلا درست نیست و اصلا یک سری کتابشون در ایران موجود نیست و فقط شناخته شده ن .بنابراین من اگه گیج شدم و یا از بریده ای از کتاب لذت بردم و شما این دو سخن در ذهنتون شکل میگیره که : "برای چی گیج شده این جوری بود اونجوری بود به این آسونی" یا " این یه تیکه شو دیده ذوق کرده بقیه شو بخونه چیکار میکنه" . این رو فقط برای اطلاعتون گفتم☺️