پس از رنسانس و قرار گرفتن انسان در مرکز جهان و نیز از زمانی که انسان توانست خود را موضوع مطالعه خود قرار دهد، توجه به ذهن، که بی شک ابزار آدمی برای درک جهان اطرافش است، مد نظر علوم مختلفی قرار گرفت که از جمله آن ها انسان شناسی است. کتاب حاضر شاخه انسان شناسی فلسفی و دغدغه های آن را با توجه به اصول انسان شناسی شناختی و دیگر علوم شناختی بازخوانی می کند و مهم ترین هدف آن ارائه خوانشی از انسان شناسی فلسفی با توجه به دیدگاه و مسائل مطرح در انسان شناسی شناختی است.