حوادث و وقایع این رمان، در دو فضای قبل و بعد از انقلاب، توصیف می شود. دو شخصیت اصلی ـ محمد خلیل و رشید ـ گونه ای دیگر از عشق و زندگی را در جامعه قبل از انقلاب تجربه می کنند. دو دوست که "فکرها و خیال هایشان به دوره های نشسته در غبار، به دو دیار دور و گمشده در ورای کوه های تاریک و جاده های دراز می رفت و به حسرت بر انبوهه ای از یادها چنگ می انداخت و تصویرهایی برای همیشه، برای ابد از دست رفته را باز می آورد. یادهایشان در حسی چیره و مشترک به هم می آمیخت و با یگانگی دردبار و اندوهگنانه ای در هم تنیده می شد و بر فراز و بالای رفاقت ناب و مردانه پرپر می زند...". بدین سان این رمان توصیف طبقات فرودست و متوسط جامعه، در دو فضای متفاوت، و روایتی دیگر از دلدادگی، زندگی و تحول است.