«گئورک لوکاچ» بنا را بر این می گذارد که انسان موجودی است جامع، و هنگام بررسی او باید همة ابعاد وجودش را اعم از اجتماعی، سیاسی، زیستی، اقتصادی و از این قبیل در نظر گرفت و فروکاستن وجود او به یکی از این ابعاد کار اشتباهی است. به عقیدة او، نویسندة رمان باید همان قاعده ای را رعایت کند که حماسه پرداز عصر کهن از نظر هگل رعایت می کرد. در واقع او هم باید انسان را در کلیت خود نشان دهد و هم جهان او را در کلیت. به این معنی که باید هنگام تجسم شخصیت خاص هر فرد به آن ابعادی از وجود او بپردازد که در عین حال جنبه ای کلی و عام هم دارند و از طرف دیگر به تجسم کلیة ابعادی بپردازد که در حیطة اجتماع و فرهنگ و سیاست زندگی او را می سازند، بر آن تاثیر می گذارند یا دگرگونش می کنند. در کتاب حاضر لوکاچ به طرح دیدگاه ها و آرای مختلفی دربارة دوره های مختلف رمان تاریخی و نیز شرح و نقد رمان های نمایندة این دوره ها و زمینه های تاریخی ـ اجتماعی شکل گیری آنها می پردازد. وی افزون بر این، روش شناسی خود را (که تکیه بر شکل و فرم است نه بر محتوای رمان های تاریخی) شرح می دهد.