رویکردی فقهی نسبت به حرمت دروغ و غیبت و مصادیق و موارد استثنای آن است. در ابتدای این اثر ادله فقهی حرمت دشنام به مؤمن و آزار و اذیت او بیان شده و پس از آن تعریفی از غیبت و ادله فقهی حرمت آن ارایه شده است. نویسنده غیبت را از گناهان کبیره شمرده و موارد استثنای آن را نیز بیان نموده است. وی در این زمینه به شرایط تحقق غیبت و شخص غیبت شونده اشاره نموده و حرمت استماع آن را نیز بیان کرده است. آن گاه به ادله حرمت دروغ اشاره نموده و آیات و روایات متعددی در این زمینه مورد استناد قرار داده است. وی در این راستا به موارد جواز دروغ نیز اشاره نموده و ادله حرمت سخن چینی، غناء و احکام شرعی مربوط به سوگواری و نوحه سرایی را بیان نموده و موارد استثنای حرمت غنا را نیز تبیین نموده است.