این کتاب از سهم تعیین کننده ای در مطالعه تاریخ کردها در سوریه از دوره قیمومیت (1920-1946) تا به کنون برخوردار است ژوردی تژل از یک سو با اجتناب از اتخاذ رویکردی ذات گرایانه تحلیلی عالی پیچیده و برخی اوقات پارادوکسیکال را از مفصل بندی هویت های قبیله ای محلی منطقه ای و ملی و از طرفی دیگر شکل گیری یک آگاهی کردی - اقلیتی را در مقابل انسجام ناسیونالیسم عرب در سوریه ارائه می نماید. تژل با استفاده از مدارک منتشر نشده به ویژه در ارتباط با دوره قیمومیت (اسناد فرانسوی و روزنامه های کردی) و تئوری جنبش اجتماعی به تحلیل دلایل پس پشت «استثنای» سوریه در درون حوزه سیاسی کردها می پردازد. به رغم محرومیت «کردیت کرد بودن» در حوزه عمومی خصوصا بعد از سال 1963 کردها در سوریه از رویارویی مستقیم با قدرت مرکزی احتراز و با در پیش گرفتن استراتژی مبتنی بر «تقیه» در میان خود به ترویج اشکال هویتی که ایدئولوژی رسمی را به چالش می کشید دست یازیدند این کتاب پویش های منتهی به انسجام و تحکیم آگاهی گردی در سوریه معاصر را بررسی می نماید؛ فرایندی مستمر که می تواند شکلی از رادیکالیزاسیون یا حتی خشونت را نیز به خود بگیرد. این کتاب همزمان با ارائه یک رویکرد مفهومی ،دقیق با ارائه مواد اتنوگرافیکی این اثر را به پژوهشی قانع کننده تبدیل می سازد از این رو این کتاب نه تنها برای پژوهشگران و دانشجویان مطالعات خاورمیانه جذاب خواهد بود بلکه برای علاقمندان تاریخ، درگیری های قومی ناسیونالیسم تئوری جنبش های اجتماعی و بسیاری دیگر از موضوعات مرتبط از جذابیت برخوردار خواهد بود.