خانم ((مارلو مورگان)) خاطرات خود را به گونه داستان از قبیله ای دور افتاده از بومیان بدوی استرالیا باز می گوید و طی آن ـ ضمن شرح آداب سنن و فرهنگ  بومیان ـ این پیام را خاطر نشان می کند :((برای دنیای ما از نابودی بیش از  حد دیر نیست، اگر دریابیم که تمام موجودات زنده ـ چه حیوان، یا انسان ـ قسمتی  از یگانگی جهانی واحد هستند .اگر به پیام توجه کنیم زندگی هایمان می تواند  همانند زندگی ((مردم راستین)) آکنده از این هدفمندی بزرگ شود)) .خانم مورگان  در این داستان، با شهامتی کم نظیر همراه بومیان به صحرانوردی می رود، و راز  و رمز قبیله ای کهن را فرا می گیرد .