در کتاب حاضر، هدف نگارنده این است که فرایند تاریخی آیین عزاداری را به مثابه یک واقعیت اجتماعی در جامعه شیعه ایرانی و عمدتاً در جامعه فعلی تهران بررسی کند. همچنین، فهم الگوهای تجربی آن در تاریخ چند قرن، از فرهنگ اسلامی شیعی ایران و رابطه آن با بستر فرهنگی اجتماعی، مقصد اصلی این نوشتار است. در این راستا، قسمت اعظم این کتاب در بخش سوم و چهارم، پدیده اجتماعی را در مقاطع مختلف تاریخی و به تبع تغییرات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی جامعه بررسی می کند.