نگارنده در این کتاب تراژدی دو شخصیت "سیاوش" و "فرود" (پدر و پسر" در شاهنامه را بازگو نموده است. در آغاز چهره های هر دو داستان معرفی شده و در پایان نیز واژه ها و اسامی به کار رفته در متن داستان ها معنی شده است. به تصریح نگارنده: "سرگذشت دلخراش سیاوش دردناک ترین داستان شاهنامه فردوسی است. سوگنامه ی جوان مردی که اسطوره ی پاکی، ارزشمندی، و مظلومیت در برابر نیروهای ضد ارزش، ناپاک و اهریمن صفت است. سیاوش با پاکی، راستی و دوستی خود قربانی توطئه و نیرنگ انسان هایی ناپاک چون افراسیاب و گرسیوز می شود. سیاوش از نظر صورت و سیرت و پیشامد عشق هوسبازانه سودابه به وی همچون حضرت یوسف (ع) می ماند. به همین جهت وی را یوسف شاهنامه می نامند زیرا هر دو پیروزمندانه از آزمایش بیرون می آیند. داستان فرود نیز سرنوشتی همانند دیگر تراژدی های شاهنامه دارد. فرود فرزند سیاوش همچون پدر مظلومانه کشته می شود و یکی از دلخراش ترین صحنه های داستان شاهنامه را به تصویر می کشد. پهلوانی که دست دوستی و مهربانی دراز می کند اما این مهربانی، صفاو سادگی وی در برابر تیرگی و بیهودگی و بدسگالی توس رنگ می بازد. در ماجرای مرگ فرود، خیره سازی و کینه توزی توس عوامل اصلی به حساب می آیند و در کنار این ها، راهنمایی های ابلهانه ی تخوار، مشاور فرود و اشتباهاتی که بر اثر جوانی و خامی از فرود سر می زند همگی به شکل گرفتن این فاجعه و طرح داستان مرگ وی کمک می کنند".