پژوهشی است در باب عشق با رویکردی عرفانی و ادبی و با بهره‏گیری از ادبیات عرفانی و آموزه‏های دینی. نویسنده در این کتاب بر اساس نظم ویژه‏ای به بحث از معانی و گستره عشق پرداخته و در سه مرحله خداپژوهی، انسان‏پژوهی و عشق‏پژوهی جهان‏بینی عرفانی موردنظر خود را اوظایف کرده است. جایگاه و اهمیت عشق در زندگی انسان، ویژگیهای انسان و حقیقت عشق از جمله مباحث مطرح شده در کتاب است. نویسنده مطالب موردنظر خود را به شکل قاعده و اصولی و در چند جمله آورده است و سپس در بیان هر قاعده شواهدی از شعر عرفا و آیات و احادیث ذکر کرده است.