اثر حاضر، جست وجویی است برای یافتن ردپای داستان کوتاه در متون کهن ادبیات ایرانی ـ  اسلامی. «محمدعلی سپانلو» با گشت و گذار در چنین متونی 111 قطعه داستان زیبا را انتخاب کرده است؛ متونی که خوانندگان می توانند از رهگذر آن با سبک قصه گویی در ادبیات کهن ایرانی ـ اسلامی آشنا شوند (به ویژه فرم شبه داستان کوتاه). سپانلو در این اثر کتاب هایی چون «مروج الذهب»، «روضه الصفا»، «تاریخ عضدی»، «مطلع السعدین»، «فرج بعد از شدت»، «تاریخ طبری»، «لطایف الطوایف»، «تاریخ جهانگشای جوینی» و جز آن را منابع خود قرار داده است. بسیاری از این قصه ها تاریخی هستند و خواننده را به این نتیجه می رساند که انگار تاریخ نویسی ایرانی ـ اسلامی، بیان تاریخ به شکل قصه های کوتاه بوده است. نویسنده معتقد است اسلوب نگارش قصه های تاریخی ما می تواند به درجات گوناگون، یاریگر قصه نویسان متجدد ما هم باشند.