نگارنده برای معرفی شخصیت رستم در شاهنامه، ابتدا به انسان نمونه فردوسی و تفاوت های آن با دیگران اشاره می کند و می گوید که این انسان نمونه رسالت اجتماعی را برعهده دارد. به عقیده او: "... این انسان نمونه که در دیگران کمتر به چشم می خورد این است که او انسانی خاکی است با تمام خصایل انسانی، قابل دسترس و الگوبرداری، فریب می خورد و می کشد و کشته می شود. پای در خاک و دل به آسمان دارد، مست می شود، قهر می کند، داد می زند، عشق می ورزد، اشتباه می کند و...". معرفی رستم در عرصه حماسه ملی و بررسی هفت خوان رستم، و خصوصیات انسانی آرمانی از دیدگاه حکیم توس، مباحث اصلی کتاب را تشکیل می دهند. از نظر نگارنده خصوصیات انسان آرمانی از دیدگاه فردوسی عبارت است از: جنگاوری، خردگرایی، زبان آوری و سخنگویی، نوع دوستی و عشق به مردم، اعتقاد و نترسیدن از مرگ، و پایبندی به عهد و پیمان.