در این پژوهش نخست تعریفی از «اخلاق»  و اهمیت آن ارایه شده و سپس مبانی و اصول حاکم بر اخلاق اسلامی بیان گردیده است. نویسنده به عامل ایمان و اعتقاد در اخلاق اشاره کرده و آثار و پیامدهای خوش خلقی و بدخلقی را بیان کرده است. از نظر وی خوی خوش، همان خوی اعتدال است. وی در ادامه برخی از مصادیق خوش خلقی به ویژه صفاتی مثل کَرَم و بخشش، بزرگواری، سخاوت، حیا، گذشت و تغافل را بیان کرده و به نسبت مطلق بودن اخلاق را از منظر برخی عالمان اخلاق بررسی نموده است. وی ریشه همه مفاسد اخلاقی را محبت دنیا تلقی کرده و معتقد است اگر دنیا در چشم کسی بزرگ شود، آخرت کوچک خواهد شد و در این صورت است که نمی توان از وی فعل اخلاقی درخواست نمود. تاکید بر اموری مانند یقین و زهد و دستورالعمل هایی اخلاقی از برخی بزرگان اخلاقی در این زمینه و بیان آثار دنیوی و اخروی یقین از دیگر مندرجات این کتاب است.