نگارنده در کتاب حاضر تلاش کرده است نمونه هایی از تصاویر هنری پنهان در قرآن را با قلمی ادیبانه به مخاطبانش عرضه کند. وی دربارة قاعدة «تصویرسازی هنری در قرآن» می گوید: باید همواره در یاد داشت که تصاویر قرآن معیار دارند که مهم ترین آن، هماهنگی با هدف قرآن و عدم تعارض با تناقض و تضاد با اصول و مبانی مسلم دینی است. یکی دیگر از ویژگی های تصویر در قرآن، چندبعدی بودن آن است، به گونه ای که می توان به وضوح تمام ابعاد و زوایای آنها را به صورت مصور مشاهده کرد، البته بدون هیچ رنگ و نقش و نگاری یا ابزاری که در حوزة متعارف هنر مطرح است. تنها ابزار این امر عبارت است از: الفاظ و دلالت های لغوی آن، دلالت معنوی ناشی از اجتماع الفاظ، نواخت موسیقیایی ناشی از مجموعة نواخت های الفاظ هم ساز با یک دیگر و... برای انتقال این همه زیبایی به بینندگان نیز چند ابزار هنری ـ البته از نوع متناسب با این رویکرد ـ همچون: تکامل، زاویه، الهام و... مورد نیاز است. بنابراین تصاویر قرآن مسطح نیستند به گونه ای که با نگاهی گذرا به ظاهر آنها بتوان گفت از جان مایه و همة هستی آنها اطلاع حاصل شده است. از سویی، تصاویر جداجدا و منفرد نیستند، بلکه هماهنگ و هم نوا هستند. این به آن معناست که اندیشة حاکم بر آنها واحد است و یک فکر و اندیشه زیربنا و زیرساخت آنها را تشکیل می دهد و بی شک، آن فکر و اندیشة خداوند متعال است.